Hani vakti zamanında
bir taverna vardı,
Bir iki kadeh tokuşturduğumuz!
Hatırlasana nasıl da gülmüştük saatlerce
Bir de yapacağımız büyük işlerin
hayalini kurmuştuk…
Ne günlerdi be kardeşim!
Hiç bitmeyeceğini sanardık.
Şarkı söyler,
dans ederdik saatlerce!
Seçtiğimiz hayatları sürecektik,
Savaşıp hiç kaybetmeyecektik
Çünkü gençtik
Ve biz yolumuzu kendimiz çizecektik…
Derken telaşlı yıllar yanımızdan esip geçti…
Anlı şanlı fikirlerimiz yollarda yitirildi.
Tesadüfen rastladığımda sana
yine o tavernada,
Gülümseyerek birbirimize şöyle derdik:
Ne günlerdi be kardeşim!
Hiç bitmeyeceğini sanardık
Şarkı söyler,
dans ederdik saatlerce!
Seçtiğimiz hayatları sürecektik
Savaşıp hiç kaybetmeyecektik
Ne günlerdi ama!
Hey gidi günler, hey!
Önündeydim tavernanın daha bu gece
Eskisi gibi durmuyordu hiçbir şey yerinde
Bir garip akis gördüm pencere camında
Ben olabilir miydim
Bu yalnız kadın acaba?
Ne günlerdi be kardeşim!
Hiç bitmeyeceğini sanardık
Şarkı söyler,
dans ederdik saatlerce!
Seçtiğimiz hayatları sürecektik
Savaşıp hiç kaybetmeyecektik
Ne günlerdi ama!
Hey gidi günler, hey!
Aralık kapıdan tanıdık bir kahkaha geldi
Yüzünü seçtim
Ve duydum bana seslenişini
Ah kardeşim,
Bizler yaşlandık
Ama uslanmadık bir türlü…
Çünkü kalbimizde hayaller
hiç değişmedi!
Ne günlerdi be kardeşim!
Hiç bitmeyeceğini sanardık
Şarkı söyler,
dans ederdik saatlerce!
Seçtiğimiz hayatları sürecektik
Savaşıp hiç kaybetmeyecektik
Ne günlerdi ama!
Hey gidi günler, hey!